- mühəyya
- sif. <ər.> Mövcud olan, hazır olan; mövcud, hazır. Böyük şəhərdə . . dünyanın hər bir neməti, yeməli və içməli qəbilindən . . həməvaxt şəhər əhli üçün mühəyyadır. C. M.. Mühəyya etmək (qılmaq) – hazır etmək, hazırlamaq. <Rəiyyət> bizə . . lazım olan mayehtacı mühəyya qıldıqları kimi biz də əvəzində borcluyuq ki, bunlara . . qulluq edək. F. K.. <Pəri:> Anam . . lazımi şeylərin hamısını mühəyya edib, toy bu günlərdə başlanasıdır. C. C.. Mühəyya olmaq – hazır olmaq, hazırlanmaq. <Turxan bəy Marala:> Canın nə istərsə, qəlbindən nə keçirsə, bir an içində mühəyya olur, mələkim! H. C.. Mühəyya olunmaq – hazır edilmək, hazırlanmaq. <Nəçərnik> dilcavabı hökm eləmişdi ki, . . məktəbdən ötrü səmtli dam mühəyya olunsun. C. M..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.